ŞEKER PORTAKALI-José Mauro de Vasconcelos

      “Zeze”

     “Ah Zeze !!”

     Aslında kitabın en kısa özeti bu. Bittiğinde aklınızdan da kalbinizden de geçecek olan cümle “Ah Zeze !!”

     Şeker Portakal’ı çocuk kitabı olarak adlandırılıyor ama bana kalırsa yetmiş küsür yaşıma da gelsem okumaktan asla vazgeçmeyeceğim değerli kitaplarımdan. Kaç sefer okudum bilmiyorum. Sayamadım. Her okuduğumda bana farklı bir tat veriyor. Ne zaman kütüphanemde kitap arayışına çıksam yine gözüm hep onu arıyor. Değerlidir. Değerlimdir.

     Zeze 5 yaşında küçük ama aynı zamanda kocaman olan bir çocuk. Okuyunca hayal gücüne hayran kalacaksınız. İlk defa bir Noel gecesi fakir olduklarını hatırlıyor ve hikayesi bunun üzerine başlıyor. Kitabı çok anlatmakta istemiyorum okunmalı ve sevilmeli şeker gibi bir kitap. MEB yasaklar listesine alsa da çocuklarıma ilk okutacağım kitaplardan. Bir de bunun Küçük Prens’i var aynı zamanda.

     Okuyunca hem hüzünlenip hem de gülüyorsunuz. Kaç yaşında olursanız olun Zeze sizi çocukluğunuza götürüyor ve o küçücük olan yüreğinin nasıl büyük işler yaptığını gösteriyor size. İnsanların asıl ihtiyaçları olan sevginin her şeyi nasıl değiştirebildiğini bizlere anlatıyor.

“Daha çok anlat” dedim.

“Hoşuna gidiyor mu?”

“Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”

“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”

“Gider gibi yaparız.”

''Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, 

aynı üzüntüden payını alan büyük ve hüzünlü kişiler. ''

“Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.”

"Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını fark edemiyorum. Bazen suratıma garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum."

İyi okumalar dilerim.

Kalbi Selamlar...